Ölüm nefes kadar yakın bana sense çok uzakta
Dört gözle beklerim gelirsin diye evinizin olduğu sokakta
Bem beyaz karla kaplı ala bildiğine köşe bucakta
Hayvanlar gibi titresemde uzun geceler geçti köşedeki durakta
Yıllar geçti bir ay sonra gelecektin ondört ocakta
Hasretin eksi otuzları vurdu buz tuttu gönlümün saçağı
Kömür karası gözlerinden özledim baktıkca içime akan sıcağı
Sağa birde sola yatıp kalktıkca kaldırımlar oldu ana kucağı
Ah demem vallahi gelip vursunlar sırtımdan kör bıçağı
Gelirim diye söz vermiştin unuttunmu yoksa ondört ocağı
Mektup birde resmimi bıraktım dönersen eğer hatıra olacak
Belki gelmezsen onlarda posta kutusunda bekleyip sararıp solacak
Son saniyeler kalsada kalbim aşkınla alev alev yanacak
Ölünce kara toprak saracak olsanda üstüme güneş doğmayacak
Döngel kalmadı takatım bitti ömrüm hatırlarsan ondört ocak
Kayıt Tarihi : 23.3.2012 23:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)