Ölüm Nedeni Şiiri - Çınar Göle

Duyanlar duymayanlara haber versin.
Gönlübol lokantasında,
bol kepçe dağıtılıyor aşk..
Romantizm diz boyu,
sevgiler amade masanın etrafında..
Üstelik çigan da adisyona dahil.
Tabağında porsiyonu belirsiz bir kaz gibi duruyor aşk.
Yaban kazı mı diye düşünürken,
tepende bitiveren bir düşünce.
Kazın ayağı öyle değil efendim.
Ne kadar da çabuk duyulmuş.
Bir kuyruk dışarıda,
kuyruklu yalanlar içeride.
Elinde silah,
içeriye hışımla dalan bir yalnızlık..
Sevgilisini arıyor..
Ağır tahrik var,
nefsi müdafaya girecek..
Kör kurşununa kurban gidip,
üçüncü sayfasında kanıksanmış haberi olmaktansa bir gazetenin..
Kaçıp uzaklaşmalı buralardan.
Trafiğine sıkışmalı kentin..
Burnuna kadar gelen ter kokularını,
kaçırmak bile bile genzine..
Tozu dumana katarak üzerine gelen,
of puf sesleri ile karışık küfürleri selamlamak sakince..
Ya da;
Aklına getirmek,
beşiktaş maçında kaçan golleri..
Sunturlusundan bir tane de benden diyerek,
salıvermek karanlığa..
Rahatladığını düşünüp evine girdiğinde,
ağız dolusu kahkahaları patlatmak,
şampanya niyetine aynanın karşısında..
Oturup karar vermek,
şu yaşlı dünyanın artık bir huzurevine konulması gerektiğine..
Sabah uyandığında,
bütün bunların bir rüya olduğuna,
kaybolacağına kendini inandırmak..
Hepsi mümkün.
Ama yok mu şu;
gecenin bir yarısı,
ben geldim diyen iki mısranın peşinden,
yakalamak için nefes nefese koşmak..
İşte bu öldürecek.
Kendini şair sanmak,
ölüm nedeni bu denecek...