Ölüm meleğim Şiiri - İlhan Özdemir

sen geleceksin
bir güneş gibi
karanlıklar aydınlığa kavuşacak
her şeyden önce
seni görmek var işin ucunda
ışığı yaktığımda yatağı gördüğüm gibi
yalnız kaldığım her gece
içim anlamsızca sıkıldığında
sebepsiz gözyaşlarım sel olduğunda
o ışığı yaktığım gibi
bir güneş gibi
sen bana geleceksin
beni göreceksin nihayet
hatalarını yüzüne vuruşlarım
ve bir alacaklı gibi duruşlarım
duvarları yumruklayışlarımı da göreceksin
sabredebilirsen buna da sabret
sana sırtımı döndüğüm geceler
ve damarlarım çıka çıka bağırışlarım
hatta kötü alışkanlıklarım
ağladığın soğuk köşeler
ve herbiri okkalı bir tokat gibi
malum bakışlarımı da göreceksin
belki bunlardan kaçmak isteyeceksin
hatalarının yüzüne vurulmaması için
küçük yalanlar söyleyeceksin
bir güneş gibi
aydınlatarak karanlıkları
sen geleceksin
ki yalnız da değilsin
hatalarınla birlikte geleceksin
beni çıldırtan geceler
ve sabaha kadar süren kavgalar getireceksin
korkular ve yeni karanlıklar
şüphe ve çeşitli kaygılarla beraber
bir hayli kalabalık geleceksin
sen yokken unuttuklarımı hatırlatarak
dünü yok sayan gelecek hayallerinle
uzun saçlarını savurarak
beni saatlerce düşündürerek
salına salına geleceksin
güneş gibi
karanlıktaki kalbimi dürterek
beni öldürerek geleceksin
benliğimi yok ederek
ve ben öleceğim
sen güleceksin
aşk diyeceğim
sen gülümseyeceksin
iki parmağımın ucunu öpeceğim
değdi diyeceksin
seni işaret edeceğim
azabımı dindirecek
bana cennetler göstereceksin
değdi diyeceğim bu ölümlere
alnımdan öperek öldüreceksin
değecek
beni öp
değsin
öleyim
azrailim sensin
seni seviyorum
sen benim meleğimsin
meleğimsin