Ölüm Meleği Şiiri - Nevzat Güzeldere

Ölüm Meleğini görürsen gönder
Sensiz yaşamaktan usandım artık
Şu kainat benim olsa ne yazar
Sen yoksun canımdan ben bezdim artık

Sabrettim gün gelir dönersin diye
Kalbinde bana yer verirsin diye
Anladım Bahtımda yokmuş mucize
Ağlayan kalbimden usandım artık

Köz ateş misali hayatımdasın
Dökülen her damla gözyaşımdasın
Ömrümü harcayan aşk kumarımsın
Sonunda kendimden usandım artık

Ben sana gül dedim güldürmedin ki
Çöldeydim bir damla su vermedin ki
İlahi takdire boyun eğdim ki
ALLAH 'ın verdiği ruh dan usandım