Ölüm Marşı!. Şiiri - Ekrem Çiçek

ÖLÜM Marşı! Bitmişti İNSANLIK!

Bitti işte SON NEFESİN;
Dost musun, düşman mısın?
Kesildi ansızın sesin,
Yaptıklarına pişman mısın?..

Karanlıktı, sabaha yakın;
Vermeden alma sakın,
Ansızın VURDU ATEŞ,
Şu CEHENNEME bakın!..

Başını yerden kaldırmadı;
NEFES bile aldırmadı,
KIYAMET, ÇIĞLIKTI adı,
Sen neredeydin, NEREDE?..

Durdun mu alevlere karşı;
Çalınırken ÖLÜM MARŞI,
Çığlıklar inletirken arşı,
Sen neredeydin, nerede?..

Yanardağ LAV kusuyordu;
Bir VOLKAN gibi patladı
Komada sanki, susuyordu,
Karanlığın üzerine atladı!..

Yüreğimde YANGIN var;
Feryadı duyuyor musun?
Alevler İNLETİRKEN ARŞI,
Sen, SEN UYUYOR musun?..

Çiçek derki; Bolu Dağında;
KÜL olmuştu 78 beden!
Cayır CAYIR yanıyordu İNSANLIK,
Cevap ver Allahın kulu, NEDEN?