Ölüm Makinesi Şiiri - Ekrem Bozkurt

Her gördüğümde katilim oluyorsun ve ben ne çok ölüyorum
Gözlerinden beni vuran bir renk akıyor
Ahenkli yürüyüşün başka bir katil
Başka türlü öldürüyor kıvrımlı vücudun

Saçların ne güzel dolanır boynuma
Sarmaşıklar kıskanır vallahi sarılışını
Dudakların akide şekeri mi desem
Jöle tadında eririm istersen

Uzak yakın fark etmiyor nitekim
Her durumda potansiyel bir suçlu
Mavi denizlerden esen nefesi
Sarışın bir ölüm makinesi

Benim favorim dağdan düşmek
Ter gibi süzülmek göğsünden
Allahım ne mutlu bir ölüyüm
Sevdiğim geçti üstümden

Dişinden tırnağından belli muhteşem katil olduğu
Tırnaklarında kanım var görebilirsiniz
Şikayetçi değilim katiyyen yanlış anlaşılmasın
Kimse mesul değildir ölümümden.

izmir-ağustos-2016