Ölüm'lü Şiiri - Arda İnal

Ayrı bir suskunluk var bu sabah
Bir martının süzülüşü,
Denizin sesine karışırken…
Dalgalar bile sus pus olup,
Dinliyorlar ölümün sessizliğini.
Aklıma düşen tüm şarkılar
Bir nefesimde tükenip gidiyor.
Dedim ya, ayrı bir suskunluk var
Yaşama dair tüm sesleri bastıran.
Ağıtlar yükselir belki birazdan,
Ocağı sönen küçük bir evden,
Büyük bir şehre seslenen ağıtlar.
Yürek acısı sızar çatlaklardan,
Gözyaşı düşer kirli mazgallara.
Akan kan, çıkan ruh, ölen beden için.
Ama bu tertemiz gözyaşları bile
Bozamaz kaderin talihsiz tılsımını,
Mevzu ölümün ta kendisi olunca.
Göze dokunan en anlamlı şey,
Ölünün üstüne örtülen kefen,
Kefenin üstüne çatılan bıçak.
Biri daha firar ederken hayattan,
Karışırken yokluğa, o ebedî kaçak.

07.03.2008, Ankara