Ölüm'le gelen gerçek! Şiiri - Veysel Narman

Tek bir haber yeterlidir gerçeğe varmak için,
Ölüm gerçeği! o sadece ebedi kalmak için.

Kabirdekine sorsan,sen gerçeği bize anlatırmısın diye,
Yankı yapacak'tır sesin, ölünce ancak vakıfolunur gerçe'ğe.

Sen aldandığın müddet'çe gerçek kapılar açılmaz elbet,
Dünya baki deyil unutma! dünyadaki bir nöbet.

Kabirlerde sessiz'lik fırtına'dan evvelki sessiz'lik,
Asıl fırtına mahşerde'ki kimsesizlik.

Sen gerçeğin taliplisi olan gerçek kişi,
Elbet'te ölün'ce tadacak'sın dirilişi.

Kıyametleri koparmak,veya koparmamak çare deyil,
Kıyametler kopmadan önce huzur'da eyil.

Ölüm gerçeği seni üşütür'ken bütün planlar'ın,
Düya'da kalacak o zaman eşin,evlat'ların.

Ölüm haberi gelin'ce ölüm meleğiy'le,
Artık kabir yolcusu olursun rahmet dileğiy'le.

Ey ölüme meydan okuyan kendin'ce mertler,
Unutmayın! kabirde başlar dertler.

Artık kapını çalan görevli ölüm misafirini,
Silerek karşılamak zorunda kalır'sın alın terini.

Uzatma çıkarmak zor deyil çıkar mendili'ni,
O an kaybetsen'de doğrular tutamaz dilini.

Kabir, mahşer,mizan'la başlayan sırat,
İman ve amelle ancak asılmaz surat.

Ey ölüm gerçeğine o an inanan nefis'ler,
Sadece bugün inananın deyil firdevs'ler.

Cennetin tavanı ucsuz bucaksız 'sa bu an,
Ölüm gerçeğiyle kalmayacaktır zan.

Ölümün'le dirilişin sana anlatamıyorsa gerçeği,
Az kaldı bekle gelmektedir ölüm meleği.

Ruhuna fatiha okunan ölümlü canlar,
Ölümü tadınca, o an gerçeği anlar.

Ne yazık demeden artık gerçeği hissedin,
Unutmayın islam en mükemmel bir din.