Ölüm Kuşu Şiiri - Murat Uysal

Önce insanlık kurudu sığ sularda.
Bebeklerin soluksuz bedenlerinden kayarken yıldızlar,
büyüyen göz bebeklerine sığdı hiç yaşayamadıkları hayat.

Ölüm kuşu kanat çırpar yüzlercesinin üzerinde.
Göğe bakarken bebekler,
Soluksuz,
Kıpırtısız.

Yükselirken ölü bedenleriyle asılı kalırlar gök kubbede.
Yeryüzü cehennemini yaratanları bekleyerek.
Beyaz, Siyah renkleriyle.

Beyaz akları, siyah göz bebekleri,
kundaklık kefenleri, soluksuz bedenleri,
üzerlerinde izi olmayan ve yaşanmamış hayatlarıyla
gök kubbede beklemeye başlarlar mahşeri.

Alacak gününde kuracaklar cenneti.