Ölüm kusu / adı sevgili...

.

yorgun iken yastığa baş koyup hemen uyuyabilenlere;

artık herşey yetiyor
sessizlikte gölgem bile gülüyor
saçlarıma nasıl dağıldım
ne yana yatsam ölüm, kokuyor

öylesine saf yüreği
eliyle tarar, sıcak havalarda
sanki çocuk ağzı
çocuk, ölüm kusu aklımda

-kusup, tekrar yemektir şiir-

ilk sıcak yazın elleriyse eğer
gelir suyun eridiği, yer
zamk düşer tuzla ses tutuşur
kemik kaplamaları, titrer

gelirseniz çocuk uykusu
beyaz kumaşlarda getirin limandan
yorgun uzanmalarda düş kuramam
uzansamda hemen yatamam

kıvrılır beyazlarım
ilk sıcaklara dokunamam
günlerce yazsamda karanlığa
içimde hüznü aydınlatamam

ilk sıcakta erir su
sarılmışsa kapalıdır gözleri
yaksada dokunmaz tuz
bu yüzden adı sevgili...

çocuk doyumları /