Rüzgara bıçak vur zamanı öldür
Döne döne bıktım bu panayırda
Umut yüreğimde bir beyaz güldür
Açmadan soluyor güller bayırda
Karanlık bir kâbus zehir zenberek
Susayıp içtiğim sular yanıyor
Şu hasta ruhuma bir ilaç gerek
Gözümden süzülen yaşlar kanıyor
Aradım kendimi bütün alemde
Havada ve yerde iz bulamadım
Kibirli tavırla yazan kalemde
Aşkı anlatacak söz bulamadım
Dişledim kendimi kendi dişimle
Acıya dayanmak ne kadar zormuş
Yaktım yüreğimi aşk ateşimle
Hayat içerimde yanan bir kormuş
Nedir bu çektiğim dünyaya dair
Nefsime zor geldi olmak kiracı
Oysa ki bedenim burda misafir
Bir gün öleceğim ne kadar acı
Kadere boyun bük önünde eğil
Yazılan yazılmış bizden çok önce
Zamana dur demek elimde değil
Kayıyor ömürden günler sessizce
01.01.1993/Maraş
Mehmet Akif BaltutanKayıt Tarihi : 30.10.2004 22:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ölüm son mu, başlangıç mı
ekşi mi, acı mı, tatlı mı
Bunu hiç bilemeyeceğim
Bir gün gelip bilsem bile
Ne çare !
Size değil,
böceklere söyleyeceğim
Nefsime zor geldi olmak kiracı
Oysa ki bedenim burda misafir
Bir gün öleceğim ne kadar acı '
Acı olmamalı dost.. Nasılsa birgün ölmeyecekmiyiz? Yapmamız gereken sadece o an geldiğinde geçmişte yaptıklarımızla hazır olmak.. Mevla ölümünde tatlısını nasip etsin..
Kutlarım.. Güzeldi...
TÜM YORUMLAR (2)