Ölüm kol geziyor;
Gencin karanlığında.
Elimde kazma, kürek,
Yolları düzlüyorum.
Zindanı, prangaları sürüklüyorum.
Gece de sonu sessizliğin.
Haykırmalar geliyor kulaklarıma,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta