Ölüm Kokuyordu Ayrılık...

Mutsuzluğun dikenlerinde yürüdüm
Buram buram ayrılık kokuyordu,

Ben hasret özlem ayrılık derken
Ayaklarımı okşuyordu dikenleri,

Dolanıp durdum gün boyu
İçimdeki hüzünle
Yedi bitirdi benliğimi,

Sensiz yaşamak ölmekti sanki bana
Boynuma doladım hüzünlerimi,

Gülmeyi unuttum sensiz
Ne gecem gece nede gündüzüm,

Karanlığı kovalayan şafak
Yalnızlığımı anlatıryordu sanki geceye,

Gizli gizli ağlıyordu gözlerim
Seni anlatıyordum kendi kendime,

Ben hayalini kurarken
Gökte düşen yağmur taneleri
Sessizce değiyordu pencereme,

Yansıyordu yüzüme kaybolmuş hayallerim
Ölüm kokuyordu ayrılık
Ayrı bir dünyadaymışım gibi,

Yüreğim acı çekerken
Kalbimde yine sen vardın
Unutamadın asla seni...
Hüseyin Yanmaz
30/09/2011