Ölüm Kokuyor Sessizliğin Şiiri - Faruk ...

Suskun gözlerin gönül dalından yapraklarını
kara toprağa döküp
umutlardan yoksun kalmak gibidir.

Dağ gibi kabaran duygularım
yolunu kayıp etmiş gülüşünde saklı
çıkışı olmayan gözlerinin labirenttin de lal olmuşum şimdi.

Çekip gitsen gelişin bir sonraki baharda olur mu sence
gönlümün bahçesinde açacak gülleri sular mı gülüşün birgün.

Ya dönmesen ya gün ışığı saçını kıskanıp doğmasa
ya bir dahaki gün ısıtmasa içimdeki seni bu sevgi.

Ya gecenin ayazında
kalbinin topraklarında donsa bedenim.

Ya üşüdükçe hayallerim
kollarını açsan gözlerine dalıp
tenine sarılıp ölüm uykusuna öylece dalsam.

Umurunda hiç olmadım iyi bilirim
gül güleceğin kadar
ister kahkahaya boğul
istersen çığlıklara ve sevince boğul.

İster hiçe say bizi
İstersen de hiç olmamış say ikimiz
değeri kuruşa bağlanmış sevgiden ne beklenirki şimdi..!