Ölüm Kokuyor Şiiri - Sezai Özen

Yüzüm sabah şafakları gibi kızaracak
Dudaklarım Erzincan üzümü gibi kararacak
Mevsim sonbahar,
Sarı yapraklar, yeşi,l
Mavi renkler gibi hoş
Günahkar insan gibi çirkef.
Martılar molozlar üzerinde
Sahil boyu hasret,
Ölüm kokuyor,
Otuz merdiven aşağıdan.
Gönlüm çöl sıcaklığında yağmur
umut çocuklarda.

Sokak lambaları altında şiirler okuyacağım
Gece yarılarında gözlerim kapalı.
Yüzüm kızaracak sabah şafakları gibi
Kardeşimin sesini duyacağım
Ölüm sessizliğinde.
Şiirleri,yeşil,
Mavi renkler gibi iç açıcı.
Azrail kucağında,
Haykıracağım,sevdiğimi
Kimsesizliğimi

Kabuk bağlamayan çıbanlar azar
Kaşıntı sızar, anahtar deliklerinden
Koş sevdiğim koş, bu şehir bu gece yanar
Yüzüm sabah şafakları gibi kızaracak
Dudaklarım Erzincan üzümü gibi kararacak
Takılacak gözlerim bir süre ufka
Yalanlar yanacak çığlık çığlığa
Aşkımız yanacak garip misali
Soğuktan.titremekten,yalnızlıktan,
Ağlamaktan