Ölüm Kokusu Yokluğun Şiiri - Atilla Kızı ...

Şehir sessizliğe bürünür, kararır tüm sokaklar..
Adım attığım her yerde sanki senin izlerin..
Sanki her cadde senin adını taşıyor, şehrin suskunluğunda..
Ve aşk, kaç bahardır açmıyor gönlümün, sensizliğinde..

Dilimde bir berduşluk, satır aralarında ölüm kokusu..
Sensizlik..! Sessizlik..!

Mevsimlerin hiç önemi yoktu, yokluğun soğuktu..
Ellerimin çıplaklığı sanki kurumuş bir gül misaliydi..
Buğulu camlara eskisi gibi bir şeyler karalanmıyor artık..
Sensizliğin sessizliğinde, dilim lal olmuş bir berduş..!

Gözlerimin feri akmıştı, Sensizliğin ölüm kokusunda..
Yokluğun..! Bin ölümdü..!

Ve aramıyorum artık, düşmüyorum gölgenin peşine..
Nefes nefes ölüm kokuyor Sensizlik..
Yitik bir sevda yorgunu şu gönlüm..
Bir gözüm kör, bir ayağım topal artık, yokluğunda..

Şiirlerim yetim, sözlerim sahipsiz, ölüm kokusu..
Yokluğun..! Sessizliğim..!

Ve ölüm hiç bu kadar hükmetmemişti benliğimi..
Oysa ki; Yaşarken ölmüştüm ben..
Ve şimdi sen; Ölü bir şairin gözyaşlarında..
Yitik bir şiirsin..! !
17.03.2013
Atilla KIZILKAYA