Ölüm kokar Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlıer

Uykularım kaçıyor, mevsim yine son bahar
Göçmen kuşlar dönüyor, hiç durmadan havada
Yeşil dallar sarardı, çünkü mevsim son bahar
Ölüm kokar yer ve gök hüzün var, da havada

Uykularım kaçmakta, mevsim yine son bahar
Dökülmekte dallardan, ömrü dolmuş yapraklar
Gece gündüz demeden, çok yağdıkça yağmurlar
Ölüm kokar yer ve gök her yağmurlu havada

Gelip geçmiş her aya, yaz bahardır diyorken
Kış yaklaştı bir anda, daha mevsim bitmeden
Ağaçlardan yapraklar dörder beşer düşerken
Ölüm kokar yer ve gök yaprak dolu yollarda

Her gün sabah bakarken boz bulanık dağlara
Gönlüm geçer dağlardan, bakmam artık dağlara
Ben baktıkca, her sabah boz bulanık dağlara
Ölüm kokar yer ve gök çoban gezen dağlarda

Yaşıyorken kul yüksel şu geldiği son demde
Soğuk sıcak demez de, bakar durur dağlara
Hak dan gelsin ölüm der büyütmez hiç gözünde
Ölüm kokar yer ve gök ne görmüşse dağlarda

26 Eylül 2020
Ahmet Yüksel Şanlıer