Ölüm Kokan Diriler Şiiri - Zehri Aşk

Mezar sessizliğinde boğulan çığlıklar,
öfkeler,
sevdalar...
Yarım kalmışların araftaki toprak grisi hayalleri...
Kavurucu rüzgarın son nefesi;
sıska bir ota can veren ve donduran kemikleri...
Göz kapağının tonlarca ağırlığı altından gökyüzünün küstahlığını göremeyen âcizler...
Diri olan ölüler, ölüm kokan diriler...
Anlaşmalı yağmur damlalarının çamurdan yaptığı yuvalar...
Sulu haykırışlarla örülen duvarları, soğuk bir makberin...
Ve...
Makberde hiçliğin sonsuz uykusundan dirilen ölüler:
Asla bilemeyecekler öldüklerini..!