Ölüm Ko(r) kusu... Şiiri - Arda Özdemir

Kendini bile göremeyeceğin kadar koyu bir karanlık
Nefes kesen simsiyah bir is bulutu
Ve burun parçalayan kesif bir yanık kokusu

Ortasındasın yangının
Kafandan nasıl kurtulurum sorusu henüz uçmuş
Pes ediyorum beyanatları verilmiş Azraile

Acı bile duyamayacağın kadar koyu bir hissizlik
Yürek burkan bembeyaz haykırışlar
Ve ciğer yakan ÖLÜM korkusu

Ortasındasın korkunun
Korkmak henüz bakir bir duyguymuş
Meğer senin için

Sevdiğin geliyor aklına
Babanı düşünüyorsun annenden önce
O daha metanetlidir
Cenazendeki kalabalık fikri gururlandırıyor seni
Ölüm öncesi...

Aklının başkösesinde bir soru işareti bağdaş kuruyor
Sanırsın ki Halil İbrahim Sofrasında,
Ağır ağır ve tok bir sesle soruyor;
Sivas'takiler de böyle mi hissetti acaba? ? ?

15,09,05 ArDa Özdemir