Ölüm kırmızıya verince denizlerini...

hep sonlara vurdu denizim
oysaki saçlarını hep arkadan bağlardı
demlenince gülüşü hatıralarla
arada bir karalar bağlardı...

sessizliğe bıraktığı o akıl sırdaşlığı
gittiğini belli ederdi
kayalardan sarkıtınca iplerini
aşağılarda binlerce hatırası intihar ederdi.

siyah saçlarına gurbet vurunca
yıllanır bildiğin ve bilmediğin binlerce acı
gitmenin ve kalmanın ortasında
vurulur arkasından binlerce canlı...

çürümüş bedenine bir acı hissi
değince yıldızlara kendini kesiyor
ölüm kırmızıya verince denizlerini
tüm suların kızıla boyanıyor...

...