Ölüm Kavgası Şiiri - Suzi Ayyıldız

Ölüm Kavgası

Bende bir ölüm kavgası...
İçimde ölmüş bitmiş bir adam davası
Kaç çiçek soldu, gülüşlerim de sen gidince bilemedigin.
Kaç bahar gelmedi, keder üstüme, başıma dökülünce?
Kuraklıktan çatlayan ovalar sulanırdı, gözyaşlarımın selinde,
Bulutlar bile isyan etti kirpiklerimin nemine,
Şimşekler karıştı hıçkırıklarımın sesine...
Bir sen görmedin içimdeki ölüm kavgasını.

Karanlık bile dost oldu bana, beni sevmediği halde,
Güneş her gün doğduğuna isyan etti, kederimi gördükçe.
Doğa Ana kızdı, yazı kışa çevirdi,
Binlerce yaprak intihar etti gözlerimin önünde...
Bir sen görmedin içimdeki ölüm kavgasını.

Ne kuşlar öttü, ne kelebekler kozadan çıktı,
Karıncalar bile yas ilan etti, çalışmayı bıraktı.
Ağustos böceği şarkısını unuttu, gitarını parçaladı...
Bir sen görmedin içimdeki ölüm kavgasını.

Suskun dünya şimdi,
Tek ses hıçkırıklarım...
Sessizlikte yankılanan bir deprem gibi
Damla damla yere düşen gözyaşlarım.
Renkler soldu, griye çaldı dört yanım.
Bir sen görmedin içimdeki ölüm kavgasını.

Binlerce enkaz altında kaldı yüreğim,
Şimdi üstüme sinen bir hüzün kokusu,
Dilime dolanan küflü bir ayrılık türküsü,
Ortalıkta dolaşan bir yas havası, ölüm sessizliği...
Ve topraktan yayılan, mis gibi toprak kokusuna karışmış cennet kokusu.

Ruhumda öldüremediğim sen kavgası,
Yüreğimde ölmüş, bitmiş bir adam davası...
Göremediğin yüreğimdeki ölüm kavgası.