Ölüm kalım savaşı Şiiri - Birol Çelik

Ölüm kalım tahtasına
Uzandık boylu boyunca
Kara kefen üstünde
Bir müselles bulduk
dedelerden yadigar
Ellerimizde ikişer misket birer fındık
Yüzümüzde ibne gülüşler
Ağzımızda erimek bilmeyen şekerler
Ülkeler verip kıtalar alırdık
Zenginin hasıydık
Mutluluk dizde çamurdu
Azrail’lere aldırmadık

Ölüm kalım savaşı
Ha babam de babam
Büyüdük, kefen bildik hırsımızı
Gözlerimiz hep açılmadık kapılarda
Mutluluk dizde kaldı
Ölüm kalım savaşı
Kalıma düşmedi kimselerin bahtı

Ölüm kalım dünyası değil ana
Ölümdür sağı solu bunun
Engellenemez bir gidiştir, yön ölüm yönü
Azrail çoktan vermiştir vuslat gününü
Ne geç kalmak mümkün ne erken gitmek
Şu tebessümler sende kalsın ana
Vuslata ermek son görev olsa gerek.