Ölüm Kaldı Geriye Şiiri - Yusuf Akyüz

Aşım tatsız ve tuzsuz, sularım mayhoş şimdi,
Başım ayık gezmiyor, aşkınla sarhoş şimdi,
Gördü de hüsranımı lügatler bir hoş şimdi,
Her kelamı bir vurgun; dilin kaldı geriye.

Gönül köşküm yıkıldı; şah idim, bende oldum,
Hazan düştü bağıma, gör bak sararıp soldum,
Boynu bükük, divane, sana uzanan yol’dum,
Yıktın köprülerimi, selin kaldı geriye.

Yıllardır yaslandığım hayaller halsiz düştü,
Kırıldı filizlerim, goncalar dalsız düştü,
Yitirdi yollarını, özlemler yolsuz düştü,
Mecnun gibi düştüğüm çölün kaldı geriye.

Kapıldım gözlerine, bahtım seçilir olsun,
Gülşen’inden gönlüme ıtır saçılır olsun,
İstedim; goncalarım sen’le açılır olsun,
Acımadan kırdığın dalım kaldı geriye.

Sarılıp acılara yıllar boyu kıvrandım,
Sancımı dindir diye mecnun gibi arandım,
Seraba düştü yolum; özlemlerine yandım,
Bir üflemen yetecek; külüm kaldı geriye.

Gece gündüz hasretin bir ateştir canım da,
Azaplara gir yanım; hicranlar makamında,
Anladım ki bir zerre kıymetim yok yanında
Tutunacak dalım yok; ölüm kaldı geriye.