Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Büyümese şu insan!
Hep "kısa kalsa..."
Eli, kolu
Çocuk kalsa.......
"Misket" şimdi..
Bizler "bilye" derdik...
Camdan olanları, rengarenk...
Ne hayallere dalardık, "gıcır" olunca, yenisini alınca...
Ceplerimizde "şıkır şıkır..."
Oyunlarımızın en gözdesiydi... Biriktirdikçe zenginleştiğimizi sanırdık!
Ve benim hiç aklıma gelmezdi, "BİR BOMBANIN" adı olacağı!
Saçılıp savrulacağı,
Vuracağı "ÇOCUK BEDENLERİNİ" arayıp bulacağı!
Sanki keşfedecek başka bir şey kalmadı da!
Sanki üretilecek silahtan başka nesne yok da!
Sanki çocuklardan başka hedef, insanın insanı sömürmesinden, vurup öldürmesinden başka düşünce, ideal hak getire de!
Sizin medeniyetiniz batsın!
El aleme "BARBAR" yaftası yapıştırıp,
Kendi kültürel köklerinizdeki "etoburluğunuz", vahşete, insan kanına doymazlığınız batsın!
Tebrikler Önder Kardeşim..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta