hayat denen bu oyunda kaç kez daha yenileceğimi bilmiyordu adam,
ki kaç kez daha oynayacak gücü kaldı ondan haberi bile yoktu
ama hissediyordu az kalmıştı...
yenilgiyi kabul etmesine az kalmıştı bunu biliyordu sadece
ve daha da kötüsü bunu hissediyordu...
karamsarlık almış başını yürümüştü
gittiği yollarda adımını attığı heryer zifiri karanlıktı
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta