hayat denen bu oyunda kaç kez daha yenileceğimi bilmiyordu adam,
ki kaç kez daha oynayacak gücü kaldı ondan haberi bile yoktu
ama hissediyordu az kalmıştı...
yenilgiyi kabul etmesine az kalmıştı bunu biliyordu sadece
ve daha da kötüsü bunu hissediyordu...
karamsarlık almış başını yürümüştü
gittiği yollarda adımını attığı heryer zifiri karanlıktı
ne aydınlığın gelmesini umut ediyordu
ne de karanlığın daha da bastırmasını...
nefesini tüketeceği anın gelmesini bekliyordu günü geçiştirerek...
güneş ay'ı
ay güneşi kovalarken
ölümün kendisini yakalamasını bekliyordu ve belki de istiyordu...
not:ruhu çürümüş sarımsak gibi kokmaya başlamıştı bedeninden ayrılmaya başladığında...hem bedeni hem de ruhu midesini bulandırıyordu artık...
"U.B" 090920161005
Umut BektaşKayıt Tarihi : 9.9.2016 19:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!