Ölüm İstanbul'a Güzel Şiiri - Receb

Sokaklarına kar mı yağdı İstanbul
Nereden geldi bu beyazlık sana
Yoksa vahşetin köpürmesi mi
Anlayamadım vallaha

Bu doğan güneşin ışıklarımı
Yoksa bir veda busesi
Çokta geç olmuştu ama
Terk edilmek çok zor bir dert mi

Vadesi çabuk tükendi ömrümün
Gençliğe değer bir emare
Yaşlılığa bir prova mıydı
Yoksa o geçen çocukluk yılları mıydı

Bir iki kere takıldım düşmek üzereyken
Bir el değildi bir vicdan beni tutan
Yutan bir denizdi içinde kendini
Yoksa ben de mi vardım
Yedim bitirdim kendimi

Bir rüzgar bu kadar hızlı eser mi
Azrail nefes aldı ensemde
Ellerim tutsaktı ölüme karşı
Sen kaybettin ey insan bu son savaşı

Direndin ve dirayetinle kendini yendin
Ufuktaki alemle bu son ziyafet
Çıkarılıyor üstünden elbiseler tek tek
Sen kaldın sadece sade ve bir tek

Ruhuna bir hediye ölmeden önce
Dua et dua ölüm sana gelmeden önce