Ölüm İskelesi Şiiri - Ayşe Karsan

Sıkıyor baba,
Sıkıyor beni.
Günahların hançerleşip
Zırhların uçuştuğu bir zaman.
Buhranlar içinde ruhum kabarık
Pişmanlığın bir arada buluştuğu an
Ya o çekilmeyen karanlık
Yakın ışıkları
Yakın ulan!
Nerede piriz nerede ampül
Fişi getirin ışık görmek istiyorum,
Ben karanlıktan korkuyorum.
Gitmeyin
Ne olur durun!
Masivayla boğuştuğum
Geçmişimle konuştuğum
Şu mizan mahkemesinde,
Ya yanlız bırakmayın ruhumu
Yada cehennemi durdurun.
Baba,
Bırakma beni
Bak laf anlamaz yüreğimi
Bükülemeyen dizlerimi yaktılar
Vurdular baba
Ölümü binlerce kez tattırdılar
Zindanlara bırakıp
Yedi celse ettiler ölmezliği
Yanımda kal baba
Dalım ol
Direğim ol
Her şeyim ol
Yine eskisi gibi
İstersen döv
İstersen söv
İstersen binlerce beddualar naat et.
Hani sana bir zamanlar hiç dememiştim ya,
Ben seni çok özlüyorum
Gitme ne olursun
Yalnızlıktan korkuyorum.
Sıkıyor baba,
Sıkıyor beni.
Rüya değil biliyorum
Bu bir ölüm iskelesi.