bir değil bin kez öldüm
dünyada ki söylemlere benzemiyor ölüm
kimsecikler yok inanın öbür dünyada
in cin top oynuyor etrafta
yalnızlık tanrıya özgü
kainatta sükut ber kemal
insanların keşfini beklemekte evren
insanlar mal mülk için birbirini öldürüyor
kainatta yer çok ama
insanlar ölmek için sebep arıyor
ölüm insanın yaşamında olmamalı
insanoğlu bir başka yaşamalı
ölüm insana yakışmıyor
gitmemeye karar verdim
kazık çakacağım dünyaya
şimdilik eserlerimde yaşayacağım bedavadan
ikna edilirsem eğer
teknolojide süklüm püklümse hala
iyi bir yaşam şartıyla kabulümdür öbür dünya
yaşamak çok güzel şey
ölüm insana yakışmıyor
belki de beynimi
başka beyinsize naklettirip öyle yaşarım
yüzyıllara meydan okurum
fırsat bu fırsat deyip tanrıya da dil çıkarırım
ölüm insana yakışmıyor
en iyi çağında ölmemeli insan
bedenine boyun eğmemeli
tanrıya kafa tutmalı savaşmalı kaderiyle
kainatı gönlünce dolaşmadan
beyninin tamamını kullanmadan
karışmamalı toprağa
ölüm insana yakışmıyor
insanoğlu beyniyle yaşar
ruh muh fasa fiso
öyle veya böyle ortalığı karıştırmayalım
hem fikir olduğumuz şey
ölüm insana yakışmıyor
11/12/1989
Volkan YıldırımKayıt Tarihi : 30.7.2005 14:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!