Ölüm İlanı Şiiri - Bahadır Atay

Şu ölüm ilanlarını anlamıyorum.
Ben öldüm arkadaş sana ne,
Sen mi yatıyorsun o toprakta,
Yoksa ben mi sarılıyım kefene.

Ne gerek var ki ilana,
Kim olur ölümün tarafında?
Kimin hakkı var benim yenilgimi duyurmaya
Gazetelerde tam sayfa, koskocaman yazılarla?

Ben veririm hem kendi ilanımı,
Sen ne anlarsın ki ölümden.
Daha yaşıyorsun be arkadaş.
Bırak üzülmeyi de benim için,
Nedir bu gözyaşı, ağlamak neden?

Madem olacak bir tane,
Sıra geldi ölüm ilanıma.
Çok uzun olmayacak yalnız,
Yalnızca dört kısa mısra:

“Hayat güzeldi ama,
Kader böyle uygun görmüştür,
Gölgemi kaybetim karanlıkta,
Sonsuza kadar hükümsüzdür.”