Bir ölüm ilanında gördüm ismini.
Ellerim titredi,
Gözlerime battı,
Yüzündeki gülümseyiş.
Ne hikmetse,
Bende kalan son resmindi.
O lanet gazeteye,
Uygun gördükleri.
Orda olmalıydım dedim.
O taze gülümseyişin yanına,
O yakışmayan zamansız gidişine,
En aciz resmim konmalıydı.
Bedenen ölen o güzelliğe,
Ruhen ölen bir berduş eşlik etmeliydi.
Kimbilir...
Belkide.
Ben ölemedim, senden ayrıldığımda.
Cok denedim, inan istedim.
Azrail herseferinde "çekeceklerin" var dedi
Sevgiyi eziyet belletti.
Ellere verdi de "sana yok" dedi.
Ayrılık mı koydu en çok,
Ölüm mü bilemedim.
Hangisi son nokta,
Hangisi ünlemdi.
Özne belirgindi lakin
Yüklem(im) gizliydi.
12 mayis 2018
Gülgün ÖzelKayıt Tarihi : 13.12.2018 13:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
