Ölüm İlanı Şiiri - Hüseyin Özdemir

Daha dün avuçlarımızda,
Ateş çiçekleriyle dirildik.
Delikanlılık çağımızda
Saçlarına takmak için sevgililerimizin
Uzunca bir ömrün en ateşli yerinde
Ellerimize kan bulaştırmadan
Takamadık çiçeklerimizi
Önce, seslerimizin gölgesi silindi
Nerede olduğunu bilmediğimiz uzamlardan
Sonra, bardaktan boşanırcasına içimize akan yağmur
Irmaklarını taşırdı bedenlerimizin
Bir gecekondu mahallesinin,
Arka sokağında bulmuşlar cesedini
Taşan ırmak taşımış olmalı,
Karakoldan bir siyah poşet içinde getirdiler,
Ceplerinden çıkanları yirmi sekiz bin tl.
Islanmış sigara,kibrit…
Kimliği yok, kimse de bilmiyor
Ertesi gün bir ölüm ilanı
Doğumu bilinmiyor
Ölümü yirminci yüzyıl
Acı kaybımız insanlık…

1994