Yaşamak bana artık çok anlamsız geliyor
Diyorum ki tüm acılar beni buluyor
Aşka dahi ayıracak zaman kalmıyor
Yaşama arzum yavaş yavaş ölüyor
İçimi kemiren yokluğun kamçı sesleri
Ölümü özletiyor hayatın iğrençliği
Bilmiyorum istenilen pes dedirtmekmi
Ellerimle boğardım imansız olsaydım kendimi
Bıkmışım bıkmışız yokluk ve sefaletten
Allah aynı yaratmış kemik ve etten
Kurtulamıyorum bir türlü içimdeki nefretten
Üzerimde Bu gün gömlek yarın ise kefen
Korkmuyorum,Korkmayacağım senden ölüm
Beni tek korkutan karanlık sonum
Ölüm bitmek değil,hayattan bir dönüm
Bugün görüyor gözlerim yarın ise körüm..
Kayıt Tarihi : 30.5.2008 22:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!