Ölüm Haktır - 2

ÖLÜM HAKTIR - 2

Rabbim Kur’an’da buyurmaktadır,
“Her nefis ölümü tadıcıdır.”
Şu dünya denen aleme bir bak,
Var olan insanlar kaçıncıdır?

Dünya benim diyenler nerede,
Kemikleri kalmadı kabirde,
İnsan aslına rücu etmiştir,
Sonsuz hayat ki, gidilen yerde.

Yanlıştayız, ölüme ağlanmaz,
Ölen uçmuş, o yolda durulmaz,
Doğan insana ağlamak gerek,
İstikbalde belki hayır olmaz.

Ölüm haktır, elbet gelecek,
Bu yaşlı, bu genç hiç demeyecek,
Ezelde biçilen ömür biter,
Her ten bu dünyadan göçecek.

İnsan, vuslatta iken korkar mı?
Sevgili yanında vermez gamı,
Senin düşünmen gereken yer var,
Amel defterin ak mı, kara mı?

Süslü taç, taht sahibi nerede?
Estetik yaptırmışlardı tende,
Toprak yok etmiş o gövdeleri,
Akrep gezer kemikler içinde.

Bunlar gerçektir, acı vermesin.
Kul ki; kulluğunu iyi bilsin,
Kabir; ya kara bir zindan olur,
Ya da dönüşür cennet bahçesin.

Giden mutlu ki, dönen olmuyor,
Azapta, sevinçte duyulmuyor,
Her nefis kendi şahit olacak,
Kim ne ektiyse onu biçiyor.

Urba, bedenin bir örtüsüdür,
Urbaya ceza, tende ne görür?
Bu beden ruha bir örtü ise,
Firar ruha sadece hüzündür.

Şair: Abdullah Yaşar Erdoğan