Ölüm Haberi Şiiri - Mesut Çiftci

Bir gece vakti ulaştı kötü haberi,
Gece mesaindeydi ölüm meleği,
Tebliğ etti ilahi ihbarnameyi,
Aldı götürdü tebliğin malikini.

Kötü haber tez ulaştı bizlere,
Birden acılık çöktü sözlere,
Yaşlar birikti gülen gözlere,
Serin sular dönüştü közlere.

Morgtan aldık cansız bedenini,
Yanımızda getirmiştik kefenini,
Anlayamadık ölüm nedenini,
Ağlaya ağlaya yıkadık her yerini.

O gecenin karanlığı hiç bitmedi,
Hüzün bizi bir türlü terk etmedi,
Zaman açılan yarayı iyileştirmedi,
Eski güzellik bir türlü geri gelmedi.

Birer hançer oldu tüm hatıralar,
Kan revan içinde kaldı zamanlar,
Kor alev oldu tüm yaşananlar,
Cehenneme dönüverdi hafızalar.

Kalem tutan eller kırıldı birden,
Yaşamın ışığı çekildi gönülden,
Ne laleden haber geldi ne de gülden,
Yüreklerin farkı kalmadı çölden.

Oysa neşe ile aydınlıktı o gece,
Mutluluk vardı yanımızda sadece,
Düşünmüyorduk ölümü zerrece,
Bu ne kadar zalim bir bilmece!

Şimdi bitmiyor bir türlü yasımız,
Ne kışımız belli artık ne yazımız,
Küllerimizi savurdu alın yazımız,
Hala yanmakta acı yangınımız.