Ölüm Günündü Annem Şiiri - Serap Atay

Bir güvercin süzülüyor maviden
Sen gideli kan damlıyor gözümden
Sen gittin ya kahır gitmez özümden
Kalbimdeki çiçekler soldu annem

Sen yoksan ötesinde mutlulukta yok
Sensiz yaşamanın hiç anlamı da yok
Yüreğim özlem yangınlarında annem
Seninle can bulur okuduğum mısralarım

Sakın Seni unuttum sanma Annem
İnsan nefes almayı nasıl unutmazsa
Nefessiz nasıl yaşayamazsa
Bende her soluk aldığımda seninle yaşıyorum anne

Her mevsim gözlerimden dökülenler senin için
Nisan ayları bir başka özlemdir benim için
Bir nisan doğum günündü senin
Sekiz nisan da ölüm günün oldu annem

Hayallini öpmeden bu gözler uykuya dalmayacak
Seni anlattığım şiirden haberin olmayacak
Sen benim gözümün nuru yaşamımın anlamısın
Gözlerimden dökülen yaşlar senin için annem

Senden sonra her mevsim sonbaharım oldu
ilkbaharı hiç yaşamadım ki ben annem
Sen gittin ya annem
Senden sonra Çiçeklerim hep soldu

Gönlümdeki kuş sesleri ötmez oldu
Sen Gideli yetim kalmış yaralı bir kuşum annem
Hergece ellerim semada
Özlemim dualarım hep sana annem

Bembeyaz bir hayalsin gönlümde
Yüreğime kazıdığım nefesimsin
Yosun Tutmuş taşlarını ellerimle silerim
Mezarını gözyaşlarımla sularım

Bekle annem sonunda ben de yanına geleceğim
Sana sımsıkı sarılıp hiç bırakmıyacağım
Seni unutamam ruhun şad olsun mekanın cennet
Beyazlar içinde sen bir meleksin annem.

7-NİSAN-2010