Ölüm Gülleri Dökülüyor Yüreğimize

Ölüm gülleri dökülüyor yüreğimize

Usturalar eski sözcükleri kesiyor
Karmaşa laboratuarında,
Kendi çakıllarımızı dökemiyoruz
Dilimizin ucuna toplanan ateşlerden,
Bir yanda ölüm gülleri dökülüyor yüreğimize,
Diğer yanda şehrayin var iplerde…
Uzun yolculukların kayışı kopar bir gün yokuşta,
Tepemde konaklayan kimler var diye
Başını mezarından çıkarıp bakar boynu kırılmış bir ölü,

Kılıçlar kesmez rüzgârın akışını,
Kerbela çöllerinde,
Geri gelmez Hasan, Hüseyin,
Kendi ağıtlarımızı yakamıyoruz,
Tur dağı gelip ikamet edecek tepemize,
Portakal renkli akşamlar çıkacak kanımızdan,
Sorgusuzluk uzamaz Cudi dağına
Her yol uzar gider serviler bahçesine,
Biri kalkar kim geldi bu gün der yanıma,
Biri gelir sıkar boğazını tekbir..sizin..