Ölüm Gibisi'ne DAİR Şiiri - Yıldız Ağırman

Matem Başlar
- Siyah Beyaz-

Kararmaz mı martı,
çatlamayan güneşe.
Çatlamaz mı topuk,
Ağarmayan toprağa.

Damda kararmıştır martı oysa
kara güvercinin verdiği hazda.
Yürekte çatlamıştır topuk,
bilmezliğin susuzluğunda.

Siyah-beyaz vurmayagörsün göze.
Martı gözde,
göz denizde,
suç...
denizde
balık...
denizden içre
aşk...
balıktan

Uzar
-Mavi Siyah-

Tüm sesler susar,
Baş eğer isyanlar
Mavi dinginlikte
ırmağın denize düştüğü yitikte

Bir kez daha giymiştir derinliğini,
bir kez daha kararmıştır deniz.
Bağırır kısık ses, derin karaya,
küfrün bini bir paraya.
Duymaz derin kara,
duyar balık.
Balık, taşıyamaz yükü
atar kendini oltaya.

Görünce balıkçı, hemen tanımıştır
Parçasında sandığı, oltasına takılı aşkı.

Susar tüm sesler,
diner isyanlar
Mavi kaosta
denizin ırmağı yuttuğu yitikte

Ve Biter
-Kentin Sevdasında-

Gün, geceye mi kalır.
Gece de akacak yitik kentten
sen gidince
gün, kente kalacak.
09.25 vapuru, benim.

Ağlamayacak toprağına, lacivert bulutu kentin
Bir tas su da vermeyecek
ardından körfez yakamozuyla,
kızıl akşamıyla, benim.

Satmayacak balonları çocukluğuna
Konmayacak mavi kelebeği bulvarının tezgahına
Çığlık atmayacak sevdana sabahının martısı,
palmiyesiyle, benim.

Almayacak bahar yağmuru uykunu
çatısı da akan yoksulluğunun altına
Bakmayacak tacına istasyondaki köşe
yetecek bu kente
yetecek
hamalı, benim.

Gitsin kara
Gitsin
Dimyat'a
Orhan Veli'ye...

2005/Eylül