Ölüm Gibidir Bazıları! Şiiri - İsa Yılmaz

gitme
sancılar saplanır bağrıma
bir ölüm yayılır yüreğime
nefessiz kalıyorum her saniye
gitme.. tüketme ışığını dünyamın
beni böyle bırakma çaresiz
yalnızlıktan korkuyorum anlamıyor musun
bilmiyor musun sensiz yapamadığımı
öylesine zamansız gidemezsin
hayır beni korkularımla bırakamazsın
bu kör saatlerde mahkum olurum acılara
kapılar kapanır üzerime
binlercesi ardı ardına kilitlenir
tutsak kalırım sensizliğe
kemiklerim çürüdüğünde bile
severim seni ecelim olsan da
hadi, gitme ruhum
bekle beni gelirim, diyorum
gitme

gidiyorsun beni öldürdüğünü bile bilmeden
ellerinden damlayan kanlar dökülüyor ardından
bakmaz mısın hiç geriye
merak etmez misin hala diri mi diye
belki ölmemiştir henüz
gözlerinden yaşlar dökülüyordur kim bilir
belki sevdiğini son defa anlatacaktır
hadi bi baksan geriye
bıçağı düşüreceksindir elinden
yanacaksındır ta derinden
belki sen de ağlayacaksındır
koşacaksındır gerisin geriye
bir kez olsun sevgiyi hissedeceksindir
yağmur gibi can olacaksındır
kanayan yaraları kapayacaksındır
sevgiliyi alıp kollarına akacaksındır denizlere
ama gidiyorsun işte

boş bir rüya benimkisi
ansızın uyandığım gece masalları
hiçbir zaman dönmeyeceksin
sen, beni yarım canla bırakıp giden adam
kısacık rüyalarımda bile çok tatlısın
sapladığında kalbime hançerini
gözlerime bakmıştın ya hani
nefesimi almıştın ya içimden
işte o günden beri mahkumum sana
hani derler ya:
ölüm gibidir bazıları
sessizcedir gelişleri
kıyamet gibidir gidişleri
sen de öylesin işte
su gibi sokuldun kalbime
ılık ılık yayıldın içime
tüm ruhumu sardın işte
çok geç artık
varlığım mahkum sana
gidersen ruhumu da alacaksın
gitme…