Ölüm gibi gel sen...Öldaşım

düşünürmüş ki, görülmeyince yüzüm özlenir günlerce
görüldükçe soğurmuş ateş, kapanırmış tapınaklar, dualar susar
yalnız kalınırmış, bu yüzden mabetler saklanır, güz yollarına yapılırmış
nasılsa gideceksin diye, tutku yaratılırmış,

şimdi ateşi çoğalan bir savaş sürer, yedi iklimin sustuğu yerde, ver cehennemimi al git cennetini denirmiş elbette dokunmak vardı, yazıtların olduğu duvara, sana dair, hayata dair,
ölüme ve yeniden doğuşa dair, bırak git şimdi.

bu ölüm, bu ulaşılmazlık bana yetti madem ki gelmeyecek öykünün sonu, madem ki okunmayacak, şimdi git

neyin varsa al git,rahat bırak bu sakinliğin kıyısında, yeminim var şu ateşin ortasına
ne ellerim uzanır ne de ellerin, artık gelen rüzgarla kalkar kirpiklerim tutamam

fazla geldi kurşunlar, fazla geldi duyduklarım, anladım ki bu yalnızlıkta olamam
bırak git şimdi, al gülücüklerini, efelenmelerini, güzel elbiselerini

bana kalsa ben dağıtamam, titrediğim günlerin aşkına, bir ölüm gelse demiştim, bir sen, nereden bilecektim ki, gelecek ikisi birden...

su yılı