Ölüm Gibi Bir Şey - Şiiri - Zafer Yazıcı

Ölüme çare bulamayış gibi bir şey bu
Bitti denildi mi bir kere
Geriye dönüşün olmadığı,
Artık türkülerin eskisi gibi söylenmediği
Hayallerin ötesinde bir şeylerin olduğu
Yaşam dediğin, umut dediğin
Artık adını diline dokundurmadığın
Ne kalbinin, ne de onun için atmadığını
Bildiğin bir şeylerin
Seni hiçbir şekilde avutamadığı
Rüzgarları içinde hissettirmeyen
Deli bir sözün, bir bitiş öyküsünün
İçinde bir yerlerde saklı kimliğin...
Ne söylenen sözlerin kifayetsizliği
Ne de mühr-ü mürivvet yaşadığına dair..

Bulutlardan şekil çıkarmanın çocukluğu
Özlemlerini duyduğun yerler varsa da uzaklarda
Bir uçurtmanın kanadında asılıp
Kopuncaya kadar hayatta, ayakta kalabilmenin
Yükseklerde olmanın mutluluğu...
“Sonra benim güzel sevdiğim”
Diye başlayıp biten
Ve nasıl bittiği dahi bilinmeyen
Mektupları okurken oluşan gözyaşlarının
Kenar süslemelerini dağıtması...
Ve sonra yine aynı mektubu koynunda taşımak...

Ölüme çare bulunmaz biliyorum
Bir de hasretlerin sonunun olmadığını...
Biliyorum ve hala inadına yaşamaya
Varlığımı sürdürmeye çalışıyorum
Getirisi ve götürüsü ne olursa olsun...
Bir de...
Gerisini boş ver unut gitsin demeyi..