Ölüm gercek olsaydı,
Cenazeler yalan olurdu.
Kimse yanına dahi yaklaşmazdı.
Kimileri evine aldı ölümü,
En azından öyle sanıyor;
Kimileriyse hapsetti kendini,
Yaşamın kollarına.
Peki yaşamak...
Ölüm kadar gerçekti yaşamın kendisi de.
Ölüm kadar hayranı yoktu gerçi.
Ulaşılmazı oynuyordu,
Belki de ondandır.
Kim bilir?
Belki de ölümün suçudur.
İnsanlar ölümü sevmeseydi,
Yaşamayı severlerdi belki.
İnanmazlar söyleyince.
Kimin umrunda?
Var olmuşlar bi kere,
Ölümü gözlemeye başlamışlar bile.
Yaşamak...
O ise evlerden ırak.
Kayıt Tarihi : 11.12.2024 22:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!