Ölüm Gerçeği Şiiri - Yusuf Akyüz

Bitkin düşer adım, yollar sa yorgun,
Uysallaşır gönül, halsiz ve durgun,
Kanat çırpmaz yürek; hayata dargın,
Mevt’in mesajını aldığı zaman.

Aşk’a hazan düşer, firak’a bahar,
Artık notalarda yalnız hüzün var,
Bir hasret koması kaybolan yıllar,
Ölüm kokusunu aldığı zaman.

Kayıp gider her şey san ki heyelan,
Sırrını açıklar hokkabaz yalan,
Uyanırmış gibi derin uykudan.
Sekerat-ı mevt’e daldığı zaman.

Makam bir hayaldir, malın kâr etmez,
Ölüm bu dünyayı sana yâr etmez,
Kuşatır bir gerçek; tükenmez, bitmez,
Ecel adresini bulduğu zaman.

Dünya bir rüya’dır, ölüm se gerçek,
Titrek bir mum hayat; her an sönecek,
Ruh gurbetten sılasına dönecek,
Ecel’in saati çaldığı zaman.

Damar kana dargın, can tene küskün,
İflas etmiş lügat, dil dönmez, küskün,
Özlemler perişan, hayaller şaşkın,
Has kâtip kaydını sildiği zaman.

Dostların omuzu salıncak olur,
Kara toprak müşfik bir kucak olur,
İnsan orda yalnız ettiğin bulur,
Münker, nekir hesap solduğu zaman.

Güneş doğmaz olur, yıldızlar kayar,
Çare olamazlar; ne yâren, ne yâr,
İnsan ötelerden bir mesaj duyar,
Gasiller kefenin sardığı zaman.

Tükenir ümitler, pişmanlık biter,
Dostlar toprak ile üstünü örter
Yoksa eğer iman, hafıza biter,
İmam telkinini verdiği zaman,

İbrahim aldanma dünya malına,
Yatırırlar bir gün ecel salına,
Kat ne olur Mevla’m has kullarına,
Göçüm huzuruna vardığı zaman.