Ölüm gemimiz Şiiri - Adem Kaptan

Azrail dümen suyumuz olmuş peşimizde.
Ufuklarda yankılanıyor can feryatlarımız.
Karaya vuramayacak cansız bedenlerimiz,
Dibe çökerken sönecek gözlerimizdeki ışık,
Tek, tek tükeniyor son kalan ümitlerimiz.
Dayanmaya çalışıyor bizim güzel gemimiz.

Perde inmiştir umutsuzca bakan gözlere.
Aydınlığa bakan gözlerin feri sönmüş.
Rotamız ecelimizmi oluyor bu fırtınada?
Görüş mesafesi, pruvadaki dev dalgalar.
Vurgun yemiş orkinos gibi umutsuzca.
Direniyor batmamak için yaşlı gemimiz.

Gökyüzünde çığlıklar atıyor martılar.
Veda şarkısı söylüyorlar sanki bizlere.
Yunuslar gözyaşı döküyor denizcilere,
Martılarda yunuslarda canlı tanığımız.
Yok, oluyor deniz mavisi sevdalarımız.
Batmak üzere bizim şanssız gemimiz.

Dalgalar yumruk olmuş parçalanıyor karinamız.
Kamaraları sular basıyor tükeniyor gençliğimiz.
Kapkara stratus bulutları çökmüş tepemize.
Yağmurlar tufan olmuş yağıyor üzerimize.
Acımasız dalgalar vuruyor bordamıza
Alttan, üstten su alıyor yaşlı gemimiz.

Kimimiz güvertelerde koşuşturuyor can derdinde.
Kimimiz baş üstünde, kimilerimiz filika güvertede.
Dualarla neta ediyor ruhlarını kimilerimiz.
Dalgalar bir, bir alıyor altına biz denizcileri,
Sevdiklerimiz aklımıza geliyor son bir kez daha
Veriyor son nefesini ve batıyor ölen gemimiz.