ölüm geliyor aklıma bildiğim bir şeymiş gibi doğduğum ilk gündeymişim gibi kendi mezarımda ağlıyorum gözlerimi yine ben kendi ellerimle çıkartıyorum kökleri saçlarıma değen çiçekleri suluyorum mavi dudaklı bir balığa benzer bu yalancı sözler gözler yine hep aynı yöne doğru bakıyor ölüm geliyor aklıma bildiğim bir şeymiş gibi haziranda üşüyormuşum gibi gözlerim denize dalıyor kulağıma kaçan denizi beynimde arıyorum içime sızan şehrin rutin sokaklarında kayboluyorum kendimi unutsam hiç tanımadığım bir kadın beni doğursa ölüm gelmezdi aklıma bildiğim bir şeymiş gibi yeniden doğuyormuşum gibi bütün gözler bana bakıyor
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta