Ölüm Geldi Şiiri - Nedim Demirbaş

huzura ermedi gönlüm
bir haldaş baktım ki yoktur
durdu başucumda ölüm
insanlar ölüme toktur

maziyi süpürdü yıllar
bomboş artık tozlu yollar
meyveye dururmu dallar
çocuk gözlerde iştah yok

zebaniye kaldı gölgem
atam vurur sözüme gem
sözler oktur sözler hep kem
nerde bir sor gönüldaşlık

beni artık karlı dağlar
eteğinde bahçe bağlar
içinde bir çocuk ağlar
hayat bir sır olur kaçar

hep böyle başım divane
sanki bir kuş sudan tane
içim kan ağlar da yine
yar görünse içim yoktur