Ölüm Fısıltıları Şiiri - Burak Akbıyık

-I-

cennette başladı herşey
yaratılışın başında
ölümle hayat geldi vücuda
insandan önce

karanlık olanla beyaz
dosttu yaratıcının bahçelerinde
insanlar sonsuzdu

-II-

izliyorlardı
cennetten dünyayı
gün batımına doğru

ruhlar geçiyordu
durmadan çoğalarak
ve her seferinde
hayran hayran
bakıyorlardı hayata

-III-

meraklandı ölüm birden
kıskaçlığını gizleyerek
'Neden seni bu kadar seviyorlar? '

-IV-

çünkü herşeyleri benim
özgülük denir bana
umutta...

Mutluluk diye bilir bazısı
Bazısı da acı olarak tanır

güzelliklerin kaynağıyımdır
acımanın,şefkatin,doğruluğun
ödülüyümdür ben
yaratıcının bir armağanı...

-V-

insanlar bana bunları der
tutkuyla bağlanırlar bana

ama taktıkları en güzel isim
AŞK...

-VI-

Dökülürken sözcükler
dayanamadı ölüm aşka gelince
içine tıktığı kıskançlık fırtınasını
saldı hayatın üstüne
bıraktı insanların yüreklerine

yalanı öğretti onlara
hırsı gösterdi
ödülü hayat olan
acımayı ve şefkati unutturdu

aşkı aldı ellerinden...

-VII-

Ve insanlar
Ölmemek için öldürdü
Aşk için öldürdü
Aşk için öldü