Ölüm Fermanım Şiiri - Kazim Özdemir

Artık görüşmek istemiyor vefasız sevgilim
Sana mutluluk verirse hiç görüşmeyelim
Gel idam fermanımın ipini birlikte çekelim
Sana şiirler yazan şairin ölümünü izleyelim

Bunu iyice bil bir tanem ölüm fermanımı veriyorsun
Elbette ki sana aşık olduğumu günlerdir biliyorsun
Elimden ne gelir, zavallı şairini asla önemsemiyorsun
Görüşmemek kararınla beni yağlı ipe gönderiyorsun

Senin için şiirler yazan şair hayatta yok yakma ağıt
Ölüm helvasını yap dört yana dostlarına zevkle dağıt
Sehpada boynuma astın üzerine ferman yazılan kağıt
Kafandaki fikirler hiç değişmez hep öylece kalır sabit

Nefret insanın kalbindeki sevgiyi süpürür yok eder
Sevdiğim ne yazık ki idam sehpasının ipini çeker
Usandım artık, kesinlikle af et demem sana bu sefer
Daha dün inandım sevgine hiç de sevmiyormuş meğer

Görüşmemen sana zevk veriyor bozulmasın diye hiç karışmam
İnat etmişsin diyorsun ki bu defa ne olursa olsun hiç barışmam
Ben de darağacından kurtulayım diye sana, dostlarıma danışmam
Seni yağlı ipte gene seviyorum, barış içindeyim asla bozuşmam

İpe çekilmeden önce bu şiiri sana yazdım dostlara gönderiyorum
Bedenim üç ayaklı sehpada sallanırken pişman olacaksın biliyorum
El veda sevdiğim bir daha dönmemek üzere buralardan gidiyorum.
Bunu çok iyi bil ki seni delice sevdim bu defa aşkından ölüyorum

Tatvan, 13. 08. 2011, saat 23,04