Ölüm Fermanı Şiiri - Ahmet Pekiyi

Pencerende bekleyen yaralı bir kuşum.
Alacaksın içeri ansızın eminim.
Aşkından lâldir dilim, bundandır susuşum.
Derdimin ilacısın hayatımsın benim.

Etrafında dolanan masum güvercinim.
El uzatmazsan canım yetim ve bîkesim.
İnan ki tek varlığım sensin be Şirin’ im.
Mahrum etme sevginden tükeniyor nefesim.

Sen yokken aşkım serçe gibi üşüyorum.
Sevginden yoksun gönlüm her an buz tutuyor.
Dokun ve tut elimden lütfen düşüyorum.
Üstüme yağan karlar ki beni yutuyor.

Bülbülün oldum sen sen diye ötüyorum.
Ruhumun şifasıdır gülüm dikenlerin.
Hasretten alev alev yandım tütüyorum.
Şu kalbimin tahtıdır ebediyen yerin.

Sana kem bakanlara karşı bir kartalım.
Saçlarına el süren kişi düşmanımdır.
Tenine dokunmasın hiç kimse Hazal’ ım.
Başkasına yar olman ölüm fermanımdır.