Ölüm Falı Şiiri - Ümit Ay

Susuz kalmış ve kurumuş güller, terk edilmiş bir evin kapısında...
Telaşlı bir taşıma var içimde öte tarafa.
Dört koldan tutmuş dostlar koşturur dört nala.
Al sen oku şiirlerimi mazlumlar duysun ey dünya...

Susuz Kalmış ve kurumuş fesleğen, terk edilmiş bir evin penceresinde...
Uzadıkça uzadı bu merasim, oysa bir kaç kürek toprak eşittir huzur.
Ayrılık bu değildir a dostlar, ölüm kavuşmak için son yoldur.
Eğer vicdanın rahat edecekse, al bir kaç avuç da sen doldur...

Susuz kalmış ve kurumuş papatyalar, terk edilmiş bir kalbin baharında...
Ayrılık da sevdaya dahil, yalnız sen değilsin.
Belki de falımızda çıktı ayrılık, Ne çok annene benzersin.
Lensleri çıkar da öyle bak gözüme, çok eskiden kaldı benzersizliğin...
Ben ölmeden önce...

Papatya desenli fincanlardan kırk yıllık dostluklar kalsın falına.